DINIKY NY FO

Karemy, tsy lalan-davitra any an'efitra toy ny nataon'ny zanak'Israely fahiny no atao, fa lalana tsy mihoatra ny 2 (roa) metatra ao an'efitra, dia ao amin'ilay efitrano irian'i Jeso hirindrinan'izay te hivavaka marina tokoa amin'ny Ray, ilay Ray izay mahita ny miafina sy mamaly soa mangina (Mt 6, 1-18)...
Raha toa ka tany an-tany efitra no mahazatra ny Jody amin’ny fanomanam-panahy, dia ao amin’ny efitra manginan’ny fo no iantsoan’i Jesoa antsika kosa hisantatra ity Karemy ity. [Evanjely vakiana ny  andro fanosorana lavenona io.]
Ny mihositra lavenona dia fomba nolovaina avy amin’ny kolotsaina jody. Lavenona izay sady midika ny maha-tsinontsinona ny olombelona, no midika ihany koa ny tena fibebahana marina…
Ny efapolo andro fanomanana ny Paka[1] araka izany, dia manomboka ao an-tampon-doha, amin’ny fanosorana lavenona, mandalo ao amin’ilay efitrano manginan’ny fo mba hivavaka sy hifady hanina[2], hiezaka ho tonga any am-paladia, dia ilay fanasan-tongotra nataon’i Jesoa ho an’ny Mpianany…ny alakamisy masina…(Jn 13, 1-20).
Raha ny Paka no fototry ny finoantsika kristiana (IKor 15,17ss) dia mazàva loatra fa tsy azo atao ambanin-javatra ny fanomanana izany fety izany… asa angamba hoy ianao hoe inona ary no hatao?
Azonao jerena ny hafatry ny Papa, fa ny afatrafarako aminao dia ity : ny hahafantaranao fa mandroso ho amin’ny fankalazana ny Paka ianao, dia ny fanekenao hihetry tena hanompo ny hafa…
Tsarovy fa i Joany, raha nitantara ny namoronana ny Eokaristia, ilay santatry ny Paka, dia nisafidy ny fanasan-tongotra…
Roa metatra no angatahina aminao, tsy lalana lavitra nefa tsy vita mora, tsy ho vitanao amin’ny herinao irery nefa tsy hanary toky isika satria efa tia antsika Andriamanitra.
Mety hanontany ahy ianao hoe : raha tia antsika izy, nahoana no atsahatra ny fiderana azy mandritta ny Karemy ka tsy hiraina ny “aleloia?”

[2] Tsy azo adinoina fa tsy ny fijalian’ny ny hanoanana no mahafaly ny fiangonana fa ny fahafoizana izay tsy hohanina mba hamonjena ny tsy manan-ko hanina. Vavaka fisaorana (prefasy) fanao amin'ny Kremy dia milaza fa manaketraka ny fitiavan-tenantsika ny fifadian-kanina ka mampahazo hanina ny mahantra... mampisondrotra ny fanahy ka manome hery hiady amin'ny fahazaran-dratsy no sady mampitombo ny hatsaram-panahy...

Tsy lalan-davitra any an'efitra toy ny nataon'ny zanak'Israely fahiny no atao, fa lalana tsy mihoatra ny 2 (roa) metatra ao an'efitra, dia ao amin'ilay efitrano irian'i Jeso hirindrinan'izay te hivavaka marina tokoa amin'ny Ray, ilay mahita ny miafina sy mamaly soa mangina (Mt 6, 1-18)...
Mahafaly ahy ny mizara aminao ny hafatry ny Papa amin'ity Karemy[1] ity. Hafatra izay manampy antsika hizotra io la lana any an’efitry ny Karemy io.
“Hijery ilay nolefoniny izy ireo” (Jn 19, 37)
Andalan-kevitra efatra no entin’ny Papa milaza fa ao amin’i Jesoa voafantsika eo ambony hazofijaliana no hahafahantsika mahita ny hafenoan’ny Fitiavan’Andriamanitra.
Izany fitiavan’Andriamanitra izany, dia tsy fitia te hanolo-tena ho antsika fotsiny[2] fa fitia miandry antsika hamaly fitia. Ny fanekentsika ny fiantsoany no hiraisantsika aina aminy ho amin’ny famonjena antsika.
Ny hazofijalian’i Kristy no nanonitra ny fahotantsika, manaporofo izany fitiavan’Andriamanitra antsika izany, ka ny Rano sy Rà nivoaka ny lanivony tamin’Izy nolefonina no zary loharanon’ny sakramenta ho antsika. Ny ratra navelan’ny lefona no nieken’i Thomas apostoly ny maha-”Tompo sy Andriamanitra” an’i Jesoa, taorian’ny fitsanganany ho velina.
Izay no manampy antsika hihaina ny Karemy, ao amin’ny misterin’ny Eokaristia… ka ny fahatsapantsika ny fitiavan'i Kristy antsika no hanosika antsika koa, ampian'ny fahasoavany, mba hitia tsy misy fetra ny olombelona rehetra toy ny itiavan'i Kristy antsika.